bruidsschat

In 2001 bracht kunstenaar Tonny van Sommeren 218 vrouwen met verschillende achtergronden samen in Rotterdam om te handwerken. Samen borduurden zij een wandkleed van 12 meter lang, genaamd "De Bruidsschat". Het kleed staat voor samenwerking, verbinding, en werd geschonken aan de gemeente Rotterdam met de vraag of zij in ruil daarvoor goed voor de kinderen wilden zorgen die daar hun toekomst wilden opbouwen.

Tijdens het maken van dit kleed ontstonden veel ontmoetingen en gesprekken tussen vrouwen – iedereen bracht een eigen perspectief mee, en al die perspectieven werden gewaardeerd. Tijdens die gesprekken waren er specifieke thema’s die vaak besproken werden:veiligheid, je ergens ontheemd of juist Thuisvoelen en vrouw-zijn. Deze verhalen die tijdens deze gesprekken werden gedeeld zijn verwerkt in de borduursels. De 200 vrouwen, waaronder Tonny, hebben De Bruidsschat samen geschonken aan de gemeente Rotterdam, in ruil voor de belofte dat de gemeente goed voor “haar kinderen” zou zorgen. De Bruidsschat representeert daarmee de rijkdom aan levens en verhalen die in Rotterdam samenkomen. Denk bijvoorbeeld aan Naima, die met haar zieke kinderen en moeilijke huwelijk door ontmoetingen tijdens De Bruidsschat hulp durfde te vragen bij het halen van haar rijbewijs, wat moeilijk ging door haar taal achterstand. Of Eefje, die toen haar kinderen gingen studeren op haar 40e de “moeder mavo” is gaan doen, en veel herkenning vond bij buitenlandse vrouwen die op latere leeftijd een nieuwe taal moesten leren. Antoinette, die destijds al op leeftijd was en daarvoor nooit in contact was geweest met moslims, maar in de workshops zag dat deze vrouwen veel meer met haar gemeen hadden dan verschilden. Of monica, die wel een huis had maar ervoor koos om dakloos te zijn. Zij verzamelde van alles op straat, dat was haar rijkdom, en dus verwerkte ze haar schatten in het kleed en koos ze er voor het eerst in haar leven voor om bewust onderdeel te zijn van iets groters. In de jaren na De Bruiddschat bleef zij zich sterk verbonden voelen, was ze aanwezig bij alle ceremonies om de verhalen aan iedereen te vertellen, en te genieten van wat gratis hapjes.